ΑΤΟΜΙΚΗ ΨΥΧΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η ατομική ψυχοθεραπεία των παιδιών-εφήβων στοχεύει στη διερεύνηση των σκέψεων, συναισθημάτων και συμπεριφορών τους μέσω της σχέσης εμπιστοσύνης που δημιουργείται μεταξύ του ατόμου με το θεραπευτή. Μέσα από αυτή τη διαδικασία, το άτομο αποκτά μηχανισμούς αντιμετώπισης των δυσκολιών του, αναγνώρισης των συναισθημάτων του και καλύτερης διαχείρισης τους ώστε να αλλάξει πιθανές αρνητικές σκέψεις και συμπεριφορές. Στην ψυχοθεραπεία του παιδιού, η ενεργή συνεργασία των γονέων είναι απαραίτητη  με απώτερο στόχο το παιδί να αναπτύξει την προσωπικότητά του, να αναγνωρίσει τις αδυναμίες του και δυνατότητές του, να βρει τρόπους να επιλύσει τα προβλήματα που αντιμετωπίζει και να αξιοποιήσει θετικά το δυναμικό του.

Στο πλαίσιο της ατομικής ψυχοθεραπείας, λειτουργούν ολιγομελείς ομάδες που αποσκοπούν στην ενίσχυση των κοινωνικών δεξιοτήτων και της αλληλεπίδρασης με συνομήλικα παιδιά ή / και αδέλφια με παρεμφερείς δυσκολίες με στόχο τη γενίκευση δεξιοτήτων σε μεγαλύτερα μη δομημένα πλαίσια.

 

ΠΑΙΓΝΙΟΘΕΡΑΠΕΙΑ

Η παιγνιοθεραπεία είναι μία μη κατευθυντική ψυχοθεραπευτική μέθοδος που δίνει βαρύτητα στη λειτουργία και στο ρόλο που έχει το παιχνίδι για τη σωστή ψυχοκοινωνική ανάπτυξη του ατόμου. Θεωρεί το παιχνίδι ως την κυριότερη φυσική διαδικασία μάθησης που συντελεί στην απελευθέρωση του παιδιού – εφήβου από άγχη, φόβους, συγκρούσεις και εντάσεις και στην ενδυνάμωση της αυτοπεποίθησής του.

Ο Παιγνιοθεραπευτής χρησιμοποιεί τεχνικές δημιουργικής  έκφρασης (κίνηση, ζωγραφική, κουκλοθέατρο, πηλό, αφήγηση) με φυσικό τρόπο ώστε το παιδί – έφηβος να έχει τη δυνατότητα να αναγνωρίσει και να εκφράσει τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, να τις επεξεργαστεί και να τις διαχειριστεί αντίστοιχα, αναπτύσσοντας ταυτόχρονα μηχανισμούς  για την ανάπτυξη της ψυχικής του ανθεκτικότητας.

Συνήθως δουλεύει σε ατομικό επίπεδο και απευθύνεται  σε παιδιά – εφήβους:

• με συναισθηματικές δυσκολίες και προβλήματα συμπεριφοράς (επιθετικότητα, διαταραχή συναισθήματος, απόσυρση, δυσκολίες στον ύπνο, στη σχολική φοίτηση).
• που έχουν βιώσει απώλεια λόγω πένθους, αρρώστιας, διαζυγίου, υιοθεσίας,
• που έχουν βιώσει τραυματικές εμπειρίες,
• που έχουν ελλειμματική προσοχή – υπερκινητικότητα (ΔΕΠ/Υ).